Ali Shahdoostچرخش مالی بالا یکی از خصوصیات هر اقتصاد سالمی به شمار میره. این خصوصیت اونقدر بدهیه که حتی در دوره پیدایش اسلام هم برای ارتقا اون “خمس” ایجاد شده. چرخش مالی یعنی هر کس پولش رو به نفر بعدی بده. این پول به صورت دائم در دست افراد قرار بگیره و استفاده های مختلفی ازش بشه.
طبیعتا مفیدترین استفاده از پول، سرمایه گذاری تولیدی خواهد بود (در اقتصاد ما حداقل). اما واقعیت اینه که هر نوعی از خرج کردن پول به نوعی برای اقتصاد مفیده (اگر خرج کارهای غیر قانونی نشه). پس حتی کسی که در آمریکا از پولش برای خرید الکل استفاده می کنه در نهایت به نوعی به اقتصاد کمک کرده (کاری به بعد اخلاقیش ندارم).
در اینجا یکی از اهداف دولت ها این خواهد بود که در جامعه مسیرهای بسیار متفاوتی برای اقشار مختلف مردم ایجاد کنن تا به نحوی پولشون رو خرج کنن. هر طبقه اجتماعی با هر سلیقه باید بتونه به نوعی پولش رو برای چیزی که دوست داره خرج کنه و همین موضوع نهایتا کشور رو در مسیر یک اقتصاد سالم قرار میده.
اینجاست که ما به مشکل میخوریم. در کشور ما مسیر سالم برای خرج کردن پول برای بخش قابل توجهی از جامعه وجود نداره. خیلی از مردم دقیقا نمی دونن پولشون رو باید کجا خرج کنن (این البته محدود به افرادی میشه که پولی دارن!)، چون محلی مطابق سلیقه اون افراد وجود نداره. پس یکی از دو حالت زیر پیش میاد:
1- اون فرد تفریحش رو خارج از ایران پیدا میکنه که نهایتا به این می انجامه که پول از کشور خارج بشه. این موضوع البته اونقدر هم بد نیست. طبیعتا نیازی که در داخل کشور ارضا نشده باید یه جای دیگه بشه.
2- اون فرد پول رو بدون استفاده مفید نزد خودش نگه میداره. این حالت حتی از قبلی هم خطرناک تره. برای فردی که دانش یا جرات کافی برای سرمایه گذاری نداره، این پول تنها میتونه در انواع دلالی کاربرد داشته باشه یا نهایتا وارد سیستم بانکی بشه تا از بابت سود دریافت بشه. (اگر فکر می کنید که بانک ها به نوعی استفاده مفیدی از نقدینگی در کشور میکنن باید بگم که اونا خیلی بهتر از دلال ها نیستن) هر دو گزینه به نوعی به رکود اقتصاد داخلی منجر میشن. (حداقل در مورد اول برای یه کشور دیگه خوب میشه.)
من هر بار که خرج الکی بابت چیزی که دوست دارم می کنم (که البته خیلی اتفاق نمی افته) به این فکر می کنم که به اقتصاد کشورم کمک کردم!
Add comment