Ali Shahdoostجواب این سوال از چند بخش جداگانه تشکیل شده. اولین بخش جواب این است که الزاما فقط اپلیکیشن های ایران مشکل ندارند. خیلی از اپلیکیشن های خارجی هم باگهای متفاوتی دارند. اما موضوع این است که بیشتر کاربران ایرانی تنها با اپلیکیشنهای خارجی ای کار می کنند که در سطح بین المللی معروف شده اند. طبیعتا اپلیکیشنی که در سطح بین المللی معروف میشود مشکلات کمی دارد، گرچه با این حال هم اپلیکیشن هایی مثل ایسنتاگرام زمانی پر از باگ بودند و رفته رفته باگ ها رفع شد.
اما این یک واقعیت است که اپلیکیشن های ایران به طور متوسط کیفیت پایین تری نسبت به رقبای غربی دارند. دلیل دوم به نظر تا حدی به فرهنگ مصرف کنندگان ایران باز می گردد. در واقع مصرف کننده های ایرانی توجه خیلی کمی به خدمات دارند. این را من زمانی که در بازار برق کار می کردم متوجه شدم. مصرف کننده عموما به قیمت خرید اولیه و کیفیت لحظه ای محصولی که دریافت می کند فکر می کند. خب نتیجه در بازارهای خدماتی می شود اینکه اکثر شرکت ها هزینه های خدمات را تا جای ممکن کم می کنند و به مشتری تخفیف بیشتری می دهند. (در تحقیقی که من در همان زمان در مورد بازار خدمات برقی در آمریکا انجام دادم متوجه شدم که گاهی هزینه خدمات حتی از خود محصول هم بالاتر است و مردم این هزینه را پرداخت می کنند.)
این یک واقعیت است که خدمات پس از فروش بسیار بسیار پر هزینه است. مخصوصا در نرم افزارها. اما مردم ایران عموما حاضر نیستند هزینه این خدمات را پرداخت کنند. خیلی از مردم یک برنامه را با یک کتاب مقایسه می کنند و حتی حاضر نیستند به اندازه کتاب هم برای یک برنامه هزینه کنند. در نتیجه تیم تولید کننده نرم افزار درآمد کافی برای دادن خدمات با ثبات را ندارد و البته رقابت آنقدر سنگین است که مجبور است با سرعت بالا و همیشگی برنامه را گسترش دهد.
گذشته از این دو موضوع ما در ایران امکان دسترسی به بازارهای جهانی را نداریم. حتی برای اپلیکیشن هایی که با کیفیت بسیار خوب در ایران ساخته می شوند، این امکان وجود ندارد که در یک محیط بین المللی محصول خود را بفروشند پس بخش بزرگی از امکان پیشرفت خود را از دست می دهند و همیشه در سطح کوچکی باقی می مانند. محلی بودن بازار در ایران امکان رشد آن را در زمینه های مختلف بسیار محدود کرده.
Add comment