فرهنگ فلافل

وقتی پنچ-شش ساله بودم توی محل ما یه عربی بود که یه مغازه کوچیک فلافلی داشت. من کلا یک بار از اون مغازه فلافل خوردم ولی مزه اش برای همیشه در خاطرم موند. اون فلافل ها رو به طول حلقه ای درست می کرد (الان خیلی کم اونطوری درست می کنن)

چند هفته بعد یه بار رفته بودیم بیرون و می خواستیم ساندویچ بخوریم (اون زمان ساندویچ کلی کلاس داشت و مثل الان از ابهت نیوفتاده بود)، بابام از من پرسید که چی می خوری، من پرسیدم چیا هست، گفت سوسیس، کالباس و همبرگر. من که قیافه همبرگر رو دیدم فک کردم همون فلافله (بچه خنگه دیگه!). بنابراین همبرگر سفارش دادم و بعد که خوردم همش داشتم فکر می کردم که چرا این اون مزه رو نمیده. برای سال ها من همبرگر رو به جای فلافل خوردم تا زمانی که بعدها فهمیدم فلافل اصلا چیه.

همه اینا رو گفتم که اول بگم من تاریخچه ای با فلافل داشتم و البته اضافه کنم که اکثر مناطق شهر فلافلشون اشغاله. به نظر میرسه در تولید فلافل از مواد اولیه ای به جز مواد اصلی استفاده می شه چون فلافلها هیچ مزه ای ندارن و حتی اون تردی مورد نظر رو هم ندارن (من شایعه هایی در مورد استفاده از سیب زمینی شنیدم!)

آقا فلافل رو با سس قرمز نخورید!!!

کلا از اولشم فلافل با خردل خورده می شد. من اولین بار تو این فسدفودی ها دیدم که با فلافل سس میدن. بعضیا که حتی با سس مایونز هم می خورن. در حالیکه کلا فلافل رو نمیشه با چیزی به جز خردل خورد. بیشتر فسدفودی ها اصلا خردل ندارن، بعضی هاشون که اصلا نمیدونن چیه (شده که پرسیده خردل دارید و طرف گفته “خردل چیه؟”)

آقا فلافل رو با خیار شور و کلم نخورید!!!

این موضوع هم یکی از کج فرهنگی ها مرتبط با فلافله که فلافل رو به جای خیار با خیارشور درست می کنن. این کار کیفیت فلافل رو حداقل 30% کاهش میده. به نظر من فلافل باید نهایتا با گوجه و خیار باشه. اضافه کردن کاهو و کلم که دیگه واقعا عجیبه.

اولین تجربه من در فلافل مامان جون

فسد فود پر کن بخور چیز برای ادمی با سن من چیز نسبتا جدیدیه و به نظرم چیز خیلی غیر بهداشتی ای هم هست. یه بار به واسطه نبود محل مناسب خوردن غذا مجبور شدم به فلافلی مامان جون مراجعه کنم. نکته ای که در مورد مامان جون وجود داره اینه که گذشته از سبزیجات و مخلفات خود فلافل هم پرکن بخوره (من تا به حال ندیده بودم)، من از اونجا کلا فلافل سفارش ندادم اما نفری قبلیم رو در حین گرفتن سفارش دیدم. وقتی اشپز نون رو بهش داد ظرف فلافل رو جلو اورد و شروع کرد فلافل ها رو غرضی توی نون گذاشتن (معمولا همیشه طولی میذارن که البته اونطوری نهایتا 5 فلافل توی نون جا میشه) اما به گواه چشمان من اون پسره حدود 11 فلافل رو به زور توی نونش جا داد که در نوع خودش شگفت انگیز بود. من تو اون لحظه داشتم به این فکر می کردم که فلافل چه ارزش بالایی برای همه طبقات اجتماعی داره که اینطوری از طریق محاسبه دقیق فضای خالی داخل نون اقدام به محاسبه بیشترین تعداد قابل برداشت فلافل می کنن.

من بعد از اون دیگه مامان جون نرفتم!

بهترین فلافل فعلی که من می شناسم

شاید بدونید که بعضی از اعراب عراقی هنوزم در محله دولت اباد ساکن هستن. از همین نظر اونجا فلافلی های مختلف و با کیفیتی هست. اما بهترینی که من می شناسم فلافلی “بغدادی”ه که مدت هاست اونجا فعاله و واقعا فلافلش قابل قبول. (و طبیعتا فلافل رو با خردل و خیار درست می کنه).

هنوزم گاهی من برای خوردن فلافل به اونجا میرم.